جهاد فرهنگی

امام صادق (ع) به سدیر صیرفی جملات عجیبی را فرمودند.

سدیر میگوید: رفتم دیدم امام صادق (ع) حالت عجیبی دارد. خودش را به

خاک میمالد ، گریه میکند و منقلب است. دیدم میگوید : آقای من،آقای من!

غیبت تو بستر استراحت مرا جمع کرده است و خواب را از من گرفته است.

گفتم: آقای من برای چه کسی با این وضع گریه میکنید؟

فرمود برای امام زمان (ع). بعد جمله ای فرمودند: اگر امام زمان (عج) را

درک کنم، تمام عمر خدمتش را میکنم. بعد امام فرمودند: ای سدیر، خدا

به امت موسی (ع) خبر داد که قرار است 400 سال دیگر برای شما منجی

بیاید. امت موسی(ع) همه جمع شدندو همه شروع به گریه و ضجه نمودند

که خدایا، ما رهبری از تو میخواهیم.آنقدر به درگاه باری تعالی گریستند و

التماس کردند که 400 سال تبدیل به 230 سال شد.

باز اصرار ورزیدند تا اینکه خداوند آن مدت را بخشید و موسی آمد.

حضرت در ادامه فرمود: اگر شما شیعیان نیز چنین تضرع و زاری نمایید خدا

فرج ما را میرساند ولی اگر دست روی دست بگذارید، امر ظهور به انتهای

زمان خود میرسد.

آیا ما حاضریم این کار را بکنیم؟

( کمال شیخ صدوق)